Untitled Page

De ontmoetingsplaats was in een koffietentje in Santa Catarina da Fonte do Bispo. Wij begonnen de wandeling in het oosten van de Algarve, ten zuidwesten van Santa Catarina, door een streek genaamd Cerro do Leiria. Ik vroeg aan Maddy of zij nog last had van de bijensteken van de laatste wandeling, ze had nog steeds jeuk en een trauma, o.o.o. hoe giet ik dat in het vat, want op het laatste gedeelte van de wandeling staan er verscholen bijenkorven.

De wandeling begon met een kleine klim de heuvel op en tussen enkele huizen door en langs de heuvel naar beneden. Hierna moesten wij een klein stukje door een wadi; de Rio Ribeira do Arroio, waar nog steeds water stroomde van de laatste regenval. De wandeling vervolgden wij door de akkers, tussen de sinaasappelbomen, olijfbomen en mooie landelijke wegen omzoomd door johannesbroodbomen, amandelbomen en kurkeiken.

Wederom moesten wij door het water van de Rio Ribeira do Arroio om op de overkant te komen, gelijk een mooie gelegenheid voor de groepsfoto. Verder gelopen langs de beek, waar wij het huis van de fam Hilbers konden waarnemen en waar wij op bijna de helft van de wandeling bij het punt aankwamen voor de shortcut, hiervan wilde niemand (de diehards) gebruik maken, maar daar kregen later een paar wandelaars toch spijt van.

Het gemakkelijkste gedeelte hadden wij gehad en nu werd het meer klimmen en over een geitenpaadje omhoog, maar wel door een prachtige bloemenzee. Hier begon de schoen echt te wringen en ging het niet meer voor een paar wandelaars, maar gelukkig had Liliane, de gast van Tiny, in no time een auto geregeld om twee wandelaars naar het beginpunt te rijden, er waren nog een paar wandelaars bij die ook maar de auto namen, onder het mom van, ik kan ze toch niet alleen laten gaan. Verder onderweg kwamen we verschillende waterputten-/bronnen met een scheprad tegen, hier vind je ook nog de traditionele architectuur van het alledaagse leven.

Vervolgens een lange niet al te steile klim naar de laatste heuvel, vanwaar wij de steengroeve konden zien, waar het Algarviaanse harde kalkzandsteen marmer “Moleanos” gewonnen wordt. Hier waren wij één met de natuur, verder hoor je alleen het ruisen van de wind en de vogels, maar hier staan ook nog wat bijenkorven, nu moest ik het Maddy toch gaan vertellen en door haar trauma heen helpen, zij voorop, iedereen stil en de hond aan de lijn, geen last van de bijen gehad en als voordeel dat iedereen stil was, dat hebben wij maar een flink eind zo gehouden, absolute stilte in de natuur, m.a.w. de bijen houden wij erin zoals Hans Wijnen dat achteraf zei.

Na de bijenkorven liepen wij over de grootste ondergrondse waterreservoir van de Algarve, met zijn ondergrondse grotten, tevens kruisen wij het looppad van de Moren, die hier vanuit Spanje naar Estoi liepen, hier is nog een verborgen waterput gebouwd door de Moren, het uitzicht over de Cerro do Leiria, met in de verte een glinsterende oceaan en dan lopen we alweer richting het beginpunt. De slimme hond Layla van de fam. Hilbers was voortreffelijk, luisterde perfect naar haar bazin en zelfs ook al naar mij, dat doet zelfs mijn vrouw niet 😂.

Bij het kijken van de foto's hieronder kun je gebruik maken maken van de fullscreen en pauze icoontjes in de linker bovenhoek.

Voorlopers	: Jeannette & Dick
afstand/duur	: ca 8 km / + 2,5 uur
moeilijkheid	: middelzwaar
aantal deelnemers	: 33
omstandigheden	: stralend wandelweer