Untitled Page

Wat de weer-sites ook voorspelden: het was prima wandelweer, droog, en halverwege gingen de vesten en truien al uit. De Wet van Wijnen gaat nog steeds op: ”tijdens de wandelingen van de wandelclub regent het niet”.

Om 9.30 uur kwamen we bij elkaar bij Café Bela Vista aan het centrale plein in Soalheira. Iedereen was op tijd, omdat de meesten dachten dat het moeilijk te vinden was, maar dat viel mee. Men kwam van alle kanten, dus er zijn diverse Google Maps routes.
De koffie smaakte prima, het secretariaat had de enige tafel met 2 stoelen geconfisqueerd, buiten, want binnen was het wat bedompt, evenals de toiletten die je het best via buiten kon betreden. Eenvoudig en plattelands zullen we maar zeggen.

Al vóór 10.00 uur konden we vertrekken richting het noordoosten. We maakten meteen een flinke afdaling naar het dorp Varjota dat 2 waterputten heeft. Bij 1 ervan was de oude openbare wasplaats met betonnen schrob-gootstenen. Via een zandweg bereikten we het volgende dorp: Sobradinho. Overal blaften honden, een grote klom haast over het hek, dat was even angstaanjagend.
Vervolgens rechtsaf naar Momprolé, een verlaten ruïne dorpje waar de groepsfoto werd genomen. Links en rechts uiteraard vergezichten op de heuvels en de zee. Daarna daalden we nog steeds totdat we het dal overstaken en konden oprukken naar Palmeiral. Het tempo lag best hoog, de voorste lopers hoefden steeds maar even op de achterste wachten.
Uiteindelijk volgde de lange klim. Aan het eind daarvan kozen 10 wandelaars de verkorte route rechtstreeks naar het restaurant. De overige 21 deden nog een lus naar Poçanco de Parragil. De meesten namen even een kijkje in het verlaten restaurant annex feestzaal Barroca. Groot, ooit moet het veel herrie hebben gemaakt.
De wandeling was vooral door het authentieke platteland met bijbehorende onverzorgde huizen en veldjes en toch ook een muur schitterend overhangen met bougainvillea.

De lunch was weer bij Café Bela Vista. De gedekte tafels stonden op het overdekte terras aan de andere kant van de straat, boven de keuken. Zoals de voorzitter aangaf: je hebt geen binnen- of buitenhuisarchitect nodig om toch te kunnen genieten van uitzicht en gezelligheid. Het eten stond vlot op tafel, de dourada was buitengewoon lekker, de kip en het vlees hopelijk eveneens. De wijn werd almaar aangevuld, kortom zo werd het toch nog een latertje.
De voorzitter bedankte de voorlopers met een fles Grous en meldde terecht dat er veel asfalt in de wandeling had gezeten. Gelukkig was er weinig verkeer en konden we er makkelijk op lopen, een mooi excuus.

Bij het kijken van de foto's hieronder kun je gebruik maken maken van de fullscreen en pauze iccontjes in de linker bovenhoek.

Voorlopers	: Wilma & Hans
afstand/duur	: 8 km / ruim 2 uur of 6 km / 1,5 uur
moeilijkheid	: middelzwaar
aantal deelnemers	: 31
omstandigheden	: prima wandelweer