Om 7 uur op, dat zijn we niet meer gewend! De meesten moesten wel een minuut of 50 rijden om er te komen en het idee was koffie vanaf 9:15. (waarover later meer…..)  Maar het was de moeite waard.

In de auto zeiden Tjerk en ik tegen elkaar: “Er kan niks fout gaan, behalve dat ze misschien TOCH niet open zijn??”.
En ja hoor, bij aankomst staat er een flinke groep wandelaars voor een donker zéér gesloten restaurant  Tasquinha do Lagar", met – als klap op de vuurpijl – het bord “WOENSDAG GESLOTEN” (in het Portugees dan hè). Sommigen stonden er al om 8:45.
De voorlopers – normaal niet bekendstaand om hun stipte verschijnen – kwamen voor hun doen ruim op tijd aan, t.w. 5 over 9, en kregen toch even de zenuwen…

Ik om het gebouw heen, overal aankloppend, hópend dat ze misschien in de keuken waren.. druk met de voorbereiding. Ik zag de bui al hangen: voor het koffieapparaat warm zou zijn (ALS ze überhaupt zouden komen), zouden we al een kwartier verder zijn. Met het normale Portugese tempo zou het eerste kopje om 10 uur geserveerd worden.
Maar goed, de bakker had de pastéis de nata en ander gebak niet op tijd klaar gehad. Gelukkig kwam het voltallig personeel om 20 over 9 haastig aanrijden en vanaf dat moment waren ze razendsnel en uiterst efficiënt.
Na de prima koffie en een instructiepraatje van Tjerk, ging het vanaf het restaurant met een kleiner aantal auto’s het prachtige dorpje Querença weer uit, richting het startpunt op de parkeerplaats, ca. 2 km verderop.

Alwaar wij – strak georkestreerd door Tjerk - exact om 10 uur de wandeling begonnen met een groep van 26 of 27 wandelaars. Dit laatste is uw verslaggever nog niet uit. Deze verslaggever was ook degene die de instructie had gekregen om aan het eind van de
groep als bezemwagen te fungeren, en.. belangrijke taak, ieder uur de wandelaars te tellen of iedereen nog present was.
Ik heb mij ijverig van mijn taak gekweten, maar het is goed dat ik geen kleuterleidster ben geworden (of skilerares!!) want ik kwam steeds op een ander aantal uit, op een gegeven moment telde ik er 20. Ik geloof dat alles toch goed gekomen is; in het restaurant bleek dat we geen enkel lid onderweg verloren hadden.

De wandeling viel in de categorie middel-zwaar / zwaar. Het begon met een redelijk breed pad door een bebost stuk, allemaal nog goed te doen. Even later prachtige uitzichten en het was erg leuk om een aantal van de bronnen te bekijken. Sommige heren hebben nog een poging gedaan om water op te pompen, zie foto. Wat lukte, maar het was niet drinkbaar, behalve voor de honden.
Weer een stuk verder kwamen we door een klein dorpje, meer een groepje huizen. Daarna kwam de afdaling met losse stenen die al in de beschrijving genoemd was. Die was inderdaad pittig, maar we zijn er allemaal zonder brokken afgekomen.
Tegen het einde heeft Tjerk nog één van de bronnen aangewezen, we hadden toen nog ongeveer een half uur te gaan. Daarna moest het kleine riviertje overgestoken worden, over het “bruggetje” van stapstenen, met als leuning een wankel touw. We lieten ons niet kennen; niemand greep de kans aan om deze oversteek te vermijden en een andere weg terug naar de parkeerplaats te lopen. De aanwezige honden, 3 in getal, werden wiebelend naar de overkant gedragen. Het hondje van Willem moest in het Italiaans aangesproken worden, anders luisterde het beestje niet.

Prachtige wandeling, maarrrrr… Ondanks dat ik héél stil was en uiteraard voortdurend heb opgelet, heb ik de beloofde ijsvogels, waterhoentjes, nachtegalen, bijeneters, Vlaamse gaaien en groenlingen niet gezien..??
Tegen 1-en arriveerden we in het restaurant, dat nu de zaken goed op orde had, er stonden drie keurig gedekte tafels voor 9 personen. Prima eten, vlotte en sympathieke bediening. De vis – dorade – was uitstekend, de varkenswangetjes – hoe griezelig dit ook klinkt - ook. De kip kan ik niet over oordelen, maar leek ook goed.
We vonden het natuurlijk interessant om te weten wat de Portugese president nu precies betaald had; het bleek dat die 1 euro meer betaald had dan wij!

Tjerk en Anneke kregen een fles wijn van Hans als bedankje voor het organiseren. Ik zal Tjerk het grootste deel laten opdrinken, want zijn hopmankwaliteiten kwamen weer duidelijk naar voren de afgelopen weken: de meeste credits van het organiseren gaan naar hem, hij heeft er een hoop tijd in gestoken.  Het personeel werd nog even naar voren gehaald en kreeg een welverdiend applaus.
Al met al een geslaagde dag, waar het weer ook prima meewerkte; nauwelijks wind, zonnetje, kortom, heerlijk Algarviaans wandelweer.

Anneke

De fotos hieronder geven een impressie van de wandeling: klik op een willekeurige foto en er gaat een nieuw venster open. In dat venster kunt u met de pijltjes links en rechts door deze foto's bladeren. Rechtsonder staat het "kruisje" om het fotovenster weer te sluiten.

15 december in de omgeving van Querença (4 van de 7 Fontes de Benemola)

terug naar boven